دلتنگ

پاییز فصل افسردگی ها و دلتنگی هاست . فصلی برای گرفتن دل , فصلی برای تنهایی , فصلی برای قدم زدن
از زمانیکه به یاد دارم فصول سرد و دلتنگی هایم با هم رفیق و عجین بوده اند , گاهی دلتنگ خانه پدری شدن , گاهی خواندن عقاید یک دلقک و گاهی دیدن گرفتگی کسانی که دوستشان دارم بهانه ای بوده اند که از عالم و آدم دست بشویم و کناره گیری خود خواسته از دیگران در پی بگیرم. روی پاره ای از مسایل حساسیت نشان دهم و پاره ای دیگر را چنان بی خیال شوم که انگار نه انگار پیش از این موجودیت داشته اند.گویا که دنبال جرقه ای برای روشن شدن شعله دلتنگی هایم بوده ام .
در این روزهای سرد گاه میخواهم همه چیز را به باد فراموشی بسپارم . همگان را رها کنم و به سفری با مقصد نامشخص و به دور از دغدغه ها و روزمرگی های همیشگی راهی شوم برای کسی که اصلا نمیشناسم سفره دلم را باز کنم , به دور از همگان فریاد بزنم و بغضو اندوه فروخفته را بیرون بریزم ...

دلتنگ مادر مهربانم هستم که هر گاه از او جرعه ای چای طلب میکردم می گفت صبر کن تا چای تازه برایت دم کنم , دلتنگ پدرم هستم که دوچرخه دوران کودکی ام را هنوز پرباد نگه میدارد , دلتنگ خواهرم هستم که تک تک هدیه هایم را با دقت نگه داشته است , دلتنگ برادرم هستم که همواره نوید روزهای بهتر را به من میداد ...

زنهار از این شب سرد و ملال آور ...